แค๊วก!
"หยุดนะ!! ฮึกก.."
อลันตอนนี้สติหลุดไปแล้ว เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น
ตอนนี้มีแต่อารมณ์เกรียวกราดและอารมณ์ความต้องการที่มันประทุขึ้นมา
เสื้อผ้าของไม้ถูกกระชากออกจากตัวจนหมดเจ้าตัวพยายามตะเกียดตะกลายหนีเอาตัวรอดแต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี
อลันจับสะโพกของไม้ที่หันหลังให้อยู่ขึ้นมาแล้วจัดการนำพาแก่นกายของตัวเองเขาไปในช่องทางสีสดของอีกฝ่ายโดนไม่ได้เบิกทางเลย
"อั๊กก..อ่าา..จะ..เจ็บบ..อ๊ากก"
อลันโหมแรงใส่ไม่หยุดจนอีกฝ่ายตัวสั่นครอไปตามแรงที่ได้รับ
ช่องทางโอบรัดเขามันทำให้ความร้อนรุ่มในกายมากขึ้นไปอีก
เขาจับอีกฝ่ายหันมาทั้งๆที่ยังเชื่อมกันอยู่
"อ๊าา..ฮึกก..ฮืออ มะไม่"
"อ้าปาก"
"อ่ะ..ไม่!!"
"หึได้ อ่า ชอบให้เล่นแรงๆก็ไม่บอก"
"อ่า!!
อ่ะ อ่า อ่ะๆ ยะ..หยุด อ๊าา!!
อืมมม"
อลันอาศัยจังหวะที่ร่างบางเพลอก้มลงประกบปากจูบอย่างรุนแรงและเร่าร้อนโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้หยุดพักหายใจ
และถอนแก่นกายของตัวเองออกมาสุดแรง จนไม้ปลดปล่อยออกมา
"หึ แบบนี้จะไม่ให้เรียกว่าร่านได้ไง"
"ฮึกก"
อลันไม่สนใจเสียงร้องไห้ของอีกฝ่าย
เขาจับไม้ยืนขึ้นแต่ขาทั้งสองข้างของร่าบางไร้เรียวแรงจนอลันต้องประคองไว้เขาสอดใส่อีกครั้งแล้วให้ขาทั้งสองของไม้เกี่ยวสะโพกของตนเองไว้
ไม้ที่กลัวตกจึงได้แต่จำใจใช้มือเกี่ยวคอของอลันเอาไว้
"ฮึกก..อ่ะ อ่าๆ ฮึกฮือออ"
ไม้ได้แต่ร้องไห้ออกมา ไม่อยากเห็นหน้าของคนๆนี้
ไม่อยากเห็น มันเจ็บและทรมาณ เขาได้แต่หลับตาลง
อลันเห็นอย่างนั้นพลานหงุดหงิดเข้าไปอีก
"ไม่อยากเห็นหน้าผัวขนาดนั้นเลยหรอ!
ลืมตา!!"
"ฮึกกฮือออ"
ไม้ยังคงสะอึกสะอื้นออกมา
ไม่สนใจสิ่งที่อลันสั่งถึงแม้จะกลัวคนตรงหน้ามากก็ตาม
"หึจะบอกอะไรให้รู้สักอย่างแล้วกัน"
พูดพร้อมกับสาวแก่นกายเข้าออกร่างบ้างไม่หยุด
และจงใจกระแทกจุดกระสันเน้นๆจนไม้ต้องครางออกมา
"อ่ะๆ..อ่าๆอ่ะ!"
"ถ้าฉันปล่อยข้างในเราคงได้มีลูกกัน"
ไม้ลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อได้ยินในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมา
ทำใจเชื่อยากแต่ถ้าเป็นคนนี้พูดคงเป็นความจริง ไม้เริ่มดิ้นรน
"อย่านะ..ฮึก..อ่าๆ..อ่ะๆอ๊าๆอะอ๊าาา!!"
อลันไม่สนใจเขากระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างแรงตามความปราถนา
"อ่าา~ คงไม่ทันแล้วละ"
ไม้รู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง
แก่นกายของอลันที่ปลดปล่อยออกมายังกระตุกไม่หยุด
อลันถอนแก่นกายออกมา
น้ำขาวขุ่นมากมายหลั่งไหลออกจากช่องทางที่ไม่มีอะไรปิดกันเปลอะเปลื้อนไปตามง่ามขาของอีกฝ่าย
ไม้ไร้เรียวแรงที่จะยืน ได้แต่เอนตัวเข้าหาอกกำย้ำของอีกฝ่าย
มือทั้งสองข้างของไม้ขยำเสื้อของอลันด้วยเรียวแรงอันน้อยนิด
แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดใจ
"ฮึกกฮือออ คนจะ..ใจร้าย ฮึกฮืออ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น